Czym jest teoria społecznego uczenia się (historia i przykłady)?

Co sprawia, że jednostka uczy się nowych technik rozwiązywania problemów? Jaki jest najlepszy sposób na zmianę naszego zachowania? Jaką rolę odgrywają nasi rodzice, przyjaciele i media w tym, czego uczymy się o świecie i naszym miejscu w nim?

Psychologia próbuje odpowiedzieć na takie pytania za pomocą teorii i eksperymentów. Teoria społecznego uczenia się zrewolucjonizowała wiele z tego, co wiedzieliśmy o uczeniu się, gdy stała się popularna w latach 60. Pomysł, że ludzie mogą uczyć się poprzez obserwację, może wydawać się prosty, ale do tego momentu nie został udowodniony. W rzeczywistości wiele osób nie wierzyło, że jest to w ogóle możliwe. W tym artykule dowiesz się, czym jest społeczne uczenie się.czym jest teoria uczenia się i dlaczego jest ważna.

Czym jest teoria społecznego uczenia się?

Teoria społecznego uczenia się proponuje, że uczenie się jest procesem poznawczym, który zachodzi w kontekście społecznym. Uczenie się może odbywać się poprzez obserwację lub bezpośrednie instrukcje w kontekście społecznym, nawet bez bezpośredniego wzmocnienia zachowania. Główna idea teorii - że osoba może uczyć się, obserwując, jak ktoś inny jest wzmacniany lub karany za swoje zachowanie - nie została wówczas naukowo zaakceptowana.zaproponowano.

Teoria społecznego uczenia się twierdzi również, że uczenie się niekoniecznie skutkuje zmianą zachowania i że stany wewnętrzne, takie jak motywacja, odgrywają znaczącą rolę.

Psycholog Albert Bandura opracował teorię społecznego uczenia się po eksperymencie zwanym "eksperymentem z lalką Bobo", który wykazał, że dzieci miały tendencję do naśladowania stylu zabawy obserwowanych dorosłych.

Bandura mówił o czterech etapach, które są częścią uczenia się:

1) Uwaga. Musimy być w stanie zauważyć i zaobserwować określony typ zachowania, aby móc go naśladować.

2. retencja. Musimy pamiętać o tym zachowaniu, aby zastosować je do siebie.

3. reprodukcja. Musimy być w stanie odtworzyć to zachowanie.

4) Motywacja. Nie będziemy naśladować wyuczonego zachowania, jeśli nie mamy do tego motywacji.

Historia teorii społecznego uczenia się

Przed teorią społecznego uczenia się psychologowie zakładali, że ludzie uczą się głównie poprzez bycie karanym lub nagradzanym przez otoczenie za swoje zachowanie.

Na przykład, dziecko widzi, że jego rodzice uśmiechają się, gdy opowiada dowcip, więc robi więcej dowcipów. A kiedy zostawia błotniste ślady na podłodze, jego rodzice są źli, więc sprawdza, czy jego stopy są czyste przed wejściem do domu.

Bandura i inni uważali, że takie wzmocnienie nie jest wystarczające, aby wyjaśnić wszystkie rodzaje uczenia się i zachowania. Zamiast tego samo zobaczenie, że ktoś inny ponosi konsekwencję za zachowanie lub jest za nie nagradzany, może wystarczyć do wywołania zmiany.

Wczesne badania nad teorią społecznego uczenia się

Aby udowodnić swoją teorię, Bandura poprosił 36 małych chłopców i 36 małych dziewczynek (wszyscy w wieku od 36 do 69 miesięcy) o obserwowanie, jak dwóch modelowych dorosłych (mężczyzna i kobieta) bawi się kilkoma zabawkami, w tym nadmuchiwaną lalką Bobo (te, które wstają, gdy je popchniesz). Następnie dzieci miały okazję same pobawić się zabawkami.

W jednym z warunków dorosły model bawił się innymi zabawkami, ignorując lalkę Bobo, a w "agresywnym" warunku, po minucie zabawy innymi zabawkami, dorosły mężczyzna lub kobieta zwracali się do lalki Bobo, popychając ją, podrzucając w powietrze i w inny sposób zachowując się wobec niej agresywnie.

Kiedy dzieci miały okazję same pobawić się zabawkami, miały tendencję do naśladowania rodzaju zabawy obserwowanej przez dorosłych. Dzieci, które obserwowały nieagresywną zabawę, były bardziej skłonne do kolorowania i zabawy innymi zabawkami, podczas gdy te, które obserwowały dorosłych modelujących agresywne zachowania wobec lalki Bobo, były bardziej skłonne do angażowania się w agresywne zachowania wobec niej.

Dalsze badania na przestrzeni lat przyniosły podobne wnioski dotyczące wewnętrznego procesu uczenia się poprzez wzorce i naśladownictwo.

Bandura zmienił nazwę "teorii społecznego uczenia się" na "teorię poznawczego uczenia się" w 1986 roku.

Podstawowe koncepcje teorii społecznego uczenia się

Ludzie mogą uczyć się poprzez obserwację

Zrozumienie, że ludzie mogą uczyć się poprzez obserwację, było wielkim przełomem. Oznaczało to, że ludzie mogą uczyć się bez bezpośredniego doświadczenia, ale raczej obserwując (lub nawet słysząc) zachowanie innych.

Modelując zdrowe zachowania, rodzice mogą uczyć dzieci bez wydawania wyraźnych instrukcji. Jako dorośli możemy wybrać rodzaj treści, które konsumujemy, aby modelować zachowanie, które chcemy naśladować. Otaczanie się odpowiedzialnymi ludźmi z dobrymi umiejętnościami komunikacyjnymi może pomóc nam nauczyć się tych umiejętności.

Dla przykładu, jedno z badań na nastolatkach z rodzin zastępczych wykazało, że ci z dorosłym mentorem mieli lepsze wyniki w takich aspektach jak mniej myśli samobójczych i chorób przenoszonych drogą płciową oraz większy udział w szkolnictwie wyższym[].

Nasze stany psychiczne są ważne dla uczenia się

Bandura był jednym z pierwszych psychologów, którzy mówili o tym, jak nasze wewnętrzne stany psychiczne wpływają na proces uczenia się.

Według Bandury nasze myśli i uczucia wpływają na naszą motywację do nauki i zmiany zachowania. Uczeń może otrzymywać zewnętrzne nagrody za pewne zachowania, ale nie być zmotywowany do angażowania się w te zachowania.

Z drugiej strony, ktoś może nie otrzymać zewnętrznej nagrody lub uznania za nauczenie się czegoś (powiedzmy, jak grać na instrumencie), ale nadal pracować nad swoim nowym zachowaniem ze względu na osiągnięcie, które czuje w sobie. Ich poczucie dumy działa jako wzmocnienie, nawet jeśli nie ma zewnętrznych nagród.

Nauka niekoniecznie prowadzi do zmian

Zgodnie z teorią społecznego uczenia się, ktoś może nauczyć się nowego zachowania, ale może nie chcieć lub nie być w stanie go zmienić.

Możemy mieć wewnętrzny proces robienia czegoś, ale nie mieć okazji do ćwiczenia. Wielu z nas widziało przykłady ludzi grających w golfa w telewizji i filmach, ale nigdy nie było na polu golfowym. W naszym codziennym życiu nie ma dowodów na to, że nauczyliśmy się czegokolwiek, obserwując ludzi grających w golfa. Gdyby jednak ktoś umieścił nas na polu golfowym, mielibyśmy pojęcie, co robić.

Zastosowania teorii społecznego uczenia się w życiu codziennym

Psychologia rozwojowa

Teoria społecznego uczenia się podkreśla znaczenie "praktykowania tego, co się głosi" podczas nauczania dzieci. Ponieważ dzieci uczą się poprzez obserwację, a nie tylko poprzez instrukcje, zapalanie papierosa podczas mówienia dziecku, że nie powinno palić, może wysyłać sprzeczny komunikat.

Podobnie, zmusza nas to do zastanowienia się nad odpowiednimi karami. Karanie przemocy lub niewłaściwego zachowania za pomocą środków takich jak klapsy może przynieść odwrotny skutek, ponieważ modelowane zachowanie jest sprzeczne z instrukcją (użycie przemocy, aby powiedzieć komuś, aby nie używał przemocy) []. Dlatego dziecko może nauczyć się, że angażowanie się w przemoc jest w porządku w pewnych warunkach.

Kryminologia

Teoria społecznego uczenia się może pomóc zrozumieć osoby, które angażują się w przestępstwa i przestępczość nieletnich. Możemy przyjrzeć się ich pochodzeniu rodzinnemu lub środowisku, w którym dorastali, aby zobaczyć obserwowane przez nich zachowania i ukształtowane przez nich wyobrażenia o świecie.

Oczywiście samo społeczne uczenie się nie wystarczy, aby wyjaśnić, dlaczego niektórzy ludzie popełniają przestępstwa. Krytycy teorii społecznego uczenia się twierdzą, że kładzie ona zbyt duży nacisk na środowisko. W przypadku przestępczości krytycy argumentują, że ci, którzy są naturalnie nastawieni na przestępczość, zdecydują się otaczać innymi takimi ludźmi.

Przemoc w mediach

Popularyzacja teorii społecznego uczenia się sprawiła, że rodzice zaczęli coraz bardziej martwić się przemocą w mediach, głównie w mediach skierowanych do dzieci. Od tego czasu przeprowadzono liczne badania i debatę naukową na temat wpływu przemocy w mediach na dzieci[].

Niektóre badania wykazały, że brutalne media wpływają na zachowania dzieci, ale inne eksperymenty nie udowodniły takiego związku. Podczas gdy badania pozostają niejednoznaczne, teoria społecznego uczenia się odegrała dużą rolę w tym złożonym sporze.

Tworzenie zmian społecznych za pomocą mediów

Pomysł polega na tym, że ponieważ możemy uczyć się od modeli, możemy pomóc w tworzeniu zmian społecznych, pokazując pozytywne modele w kierunku, w którym chcielibyśmy, aby społeczeństwo podążało. Na przykład, jeśli chcemy pracować na rzecz czystszego, bardziej przyjaznego świata, możemy zdecydować się na pokazanie postaci życzliwych dla siebie nawzajem lub sprzątających plaże.

Jedno z badań nad skutkami społecznego uczenia się za pośrednictwem środków masowego przekazu wykazało, że nastolatki narażone na treści seksualne w mediach były bardziej skłonne do angażowania się w zachowania seksualne w młodszym wieku[].

Obecnie nowe programy, takie jak Big Mouth i Sex Education, starają się przedstawić bardziej zrównoważony obraz seksualności nastolatków w mediach.

Dzieci uczą się również ról płciowych z mediów. Badania dotyczące ról płciowych i portretów postaci męskich i żeńskich wykazały, że kobiety są niedostatecznie reprezentowane w mediach. Kiedy pojawiają się kobiety, to zazwyczaj w kontekstach seksualnych lub w rolach opiekuńczych, takich jak matki, pielęgniarki i nauczycielki.

Pokazanie szerszej gamy kobiecych postaci w różnych wyborach zawodowych może zmienić przesłanie, jakie młode dziewczęta internalizują na temat zachowań oczekiwanych od nich jako kobiet.[]

Psychoterapia

Bandura postrzegał psychoterapię jako proces uczenia się, w którym można nauczyć się nowych zachowań i zregenerować stare przekonania[].

Dobry psychoterapeuta może modelować zdrowe zachowanie klienta. Na przykład, zachowując spokój i słuchając, gdy klient podnosi krytykę, zamiast się bronić, terapeuta uczy swojego klienta zdrowych umiejętności konfliktowych bez konieczności wydawania bezpośrednich instrukcji.

Mocne i słabe strony teorii społecznego uczenia się

Jednym z głównych mocne strony Mocną stroną teorii społecznego uczenia się jest to, że oferuje ona nowe spojrzenie na to, dlaczego jednostki mogą zachowywać się inaczej w różnych środowiskach. Na przykład dziecko może zachowywać się w jeden sposób w szkole, a w inny w domu, nawet jeśli jego zachowanie jest nagradzane w ten sam sposób. Kolejną mocną stroną jest to, że teoria społecznego uczenia się uwzględnia wewnętrzne procesy zachodzące w uczniu oraz fakt, że uczenie się może zachodzić nawet wtedy, gdy nie możemy tego zobaczyć.zmienione zachowanie.

Rdzeń słabość W teorii społecznego uczenia się trudno jest wyjaśnić, dlaczego niektórzy ludzie są narażeni na te same modele, ale reagują inaczej. Na przykład, gdy dwoje dzieci ogląda ten sam brutalny program telewizyjny, a jedno z nich reaguje agresywnie, ale drugie nie. Teoria społecznego uczenia się nie bierze pod uwagę wszystkich zachowań.

Krytycy teorii społecznego uczenia się twierdzą, że zdejmuje ona odpowiedzialność za zachowanie z jednostki i umieszcza ją zamiast tego w społeczeństwie lub środowisku.

Ogólnie rzecz biorąc, teoria społecznego uczenia się wniosła wiele do naszego zrozumienia tego, jak ludzie się uczą, ale nie oferuje pełnego obrazu.

Najczęstsze pytania

Dlaczego teoria społecznego uczenia się jest ważna?

Społeczne uczenie się pomaga nam osiągnąć głębsze zrozumienie procesu uczenia się. Społeczne uczenie się ma zastosowanie w wielu aspektach codziennego życia, w tym w edukacji, pracy społecznej, socjologii i środkach masowego przekazu.

Skąd pochodzi koncepcja społecznego uczenia się?

Koncepcja społecznego uczenia się wywodzi się z eksperymentów psychologicznych, które wykazały, że małe dzieci naśladują zachowanie dorosłych. Dalsze badania wykazały, że dorośli angażują się w naśladowanie, a społeczne uczenie się ma miejsce przez całe nasze życie [].

W jaki sposób modele są wykorzystywane w teorii społecznego uczenia się?

Istnieją trzy sposoby wykorzystania modeli w uczeniu się społecznym. Uczymy się z żywych modeli, widząc prawdziwych ludzi zachowujących się na różne sposoby. Modele instruktażowe dostarczają opisów zachowań (np. nauczyciel w klasie). Modele symboliczne to te, które widzimy w mediach, takich jak telewizja lub książki.[]

Referencje

1. Bandura, A., Ross, D., & Ross, S. A. (1961). Przekazywanie agresji poprzez naśladowanie agresywnych modeli. The Journal of Abnormal and Social Psychology, 6 3(3), 575-582.
2. Ahrens, K. R., DuBois, D. L., Richardson, L. P., Fan, M.-Y., & Lozano, P. (2008). Młodzież w pieczy zastępczej z dorosłymi mentorami w okresie dojrzewania ma lepsze wyniki w wieku dorosłym. Pediatria, 121 (2), e246-e252.
3. Taylor, C. A., Manganello, J. A., Lee, S. J., & Rice, J. C. (2010). Dawanie klapsów przez matki 3-letnim dzieciom i późniejsze ryzyko agresywnych zachowań dzieci. Pediatria, 125 (5), e1057-e1065.
4. Anderson, C. A., Berkowitz, L., Donnerstein, E., Huesmann, L. R., Johnson, J. D., Linz, D., Malamuth, N. M., & Wartella, E. (2003). Wpływ przemocy w mediach na młodzież. Nauki psychologiczne w interesie publicznym, 4 (3), 81-110.
5. Brown, J. D., L'Engle, K. L., Pardun, C. J., Guo, G., Kenneavy, K., & Jackson, C. (2006). Sexy Media Matter: Exposure to Sexual Content in Music, Movies, Television, and Magazines Predicts Black and White Adolescents' Sexual Behavior. Pediatria, 117 (4), 1018-1027.
6. Collins, R. L. (2011), Content Analysis of Gender Roles in Media: Where Are We Now and Where Should We Go? Role płciowe, 64 (3-4), 290-298.
7. Bandura, A. (1961), Psychoterapia jako proces uczenia się. Biuletyn Psychologiczny, 58 (2), 143-159.
8. Whiten, A., Allan, G., Devlin, S., Kseib, N., Raw, N., & McGuigan, N. (2016). Social Learning in the Real-World: "Over-Imitation" Occurs in Both Children and Adults Unaware of Participation in an Experiment and Independently of Social Interaction. PLOS ONE, 11 (7), e0159920.
9. Bandura, A., & Mischel, W. (1965). Modyfikacje narzuconego sobie opóźnienia nagrody poprzez ekspozycję na żywe i symboliczne modele. Journal of Personality and Social Psychology, 2(5), 698-705.