Spis treści
Jeśli interesujesz się psychologią, być może natknąłeś się na odniesienia do jaźni społecznej. Ale co dokładnie oznacza ten termin? W tym artykule przyjrzymy się, jak psychologowie zdefiniowali jaźń społeczną i jak wpływa ona na interakcje społeczne.
Czym jest jaźń społeczna?
Ja społeczne to szerokie pojęcie i istnieje wiele jego definicji. Oto przegląd tego, co może oznaczać ja społeczne:
Definicje jaźni społecznej APA
Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne ma trzy definicje "ja społecznego". Pierwsza definicja to:
"Te aspekty tożsamości lub koncepcja siebie które są ważne lub na które wpływają relacje interpersonalne i reakcje innych ludzi". []
Na przykład możesz identyfikować się jako kibic konkretnej drużyny sportowej. Ta tożsamość jest częścią twojego "ja" społecznego, ponieważ jest ważna dla twoich relacji i wpływa na to, jak wchodzisz w interakcje społeczne z innymi ludźmi. Być może lubisz zaprzyjaźniać się lub spędzać czas z ludźmi, którzy wspierają tę samą drużynę lub nie lubisz ludzi, którzy wspierają konkurencyjną stronę, nawet jeśli nie znasz ich zbyt dobrze.
Druga definicja jaźni społecznej jest prostsza:
"Charakterystyczne zachowanie danej osoby w sytuacjach społecznych". []
Na przykład, twoje społeczne ja może być towarzyską, ekstrawertyczną osobowością lub powściągliwym introwertykiem. Ale społeczne ja nie jest całkowicie spójne; możesz zmienić swoje zachowanie, aby dopasować się do różnych sytuacji społecznych.
Jest to nasza ulubiona definicja jaźni społecznej, ponieważ jest prosta i intuicyjna.
Trzecia definicja jaźni społecznej APA brzmi następująco:
"Fasada, którą dana osoba może prezentować w kontakcie z innymi ludźmi, w przeciwieństwie do jej prawdziwego "ja"". []
Definicja ta uznaje, że nasze społeczne "ja" może nie zawsze być autentyczne. Większość z nas doświadczyła zakładania maski w sytuacjach społecznych lub próbowania dopasowania się poprzez ukrywanie tego, kim naprawdę jesteśmy lub jak się czujemy. Na przykład możesz czuć się przygnębiony lub zmartwiony pewnego dnia, ale ukrywać swój niepokój i udawać szczęśliwego, gdy jesteś z grupą przyjaciół.
Definicja jaźni społecznej opracowana przez Sapien Lab
Grupa badaczy z organizacji non-profit o nazwie Sapien Labs stworzyła niedawno narzędzie do pomiaru ogólnego stanu zdrowia psychicznego: Mental Health Quotient (MHQ). Narzędzie mierzy sześć kategorii zdrowia psychicznego, w tym "ja społeczne".
Według naukowców jaźń społeczna to:
"Zdolność do interakcji z innymi, odnoszenia się do nich i postrzegania siebie z szacunkiem. Obejmuje takie czynniki, jak pewność siebie, umiejętności komunikacyjne, poczucie własnej wartości, obraz ciała, empatia i budowanie relacji. Nieprawidłowe formy funkcjonowania społecznego obejmują nadmierną niesprowokowaną agresję, silne poczucie oderwania od rzeczywistości lub zamiary samobójcze"[].
Definicja ta różni się od sposobu, w jaki psychologowie (i APA) zwykle opisują "ja społeczne". Tutaj "ja społeczne" jest definiowane jako zbiór zachowań, umiejętności i postaw, które można zmierzyć za pomocą skali. Wysoki wynik sugeruje, że dana osoba ma silne "ja społeczne", co jest ważne dla dobrego zdrowia psychicznego i satysfakcjonujących relacji.
Zobacz też: Jak zdobyć przyjaciół po studiach (z przykładami)Przykłady jaźni społecznej w działaniu
Jak wspomniano powyżej, preferowaną przez nas definicją jaźni społecznej jest "charakterystyczne zachowanie danej osoby w sytuacjach społecznych".
W tym rozdziale będziemy czerpać z różnych teorii i modeli psychologicznych, aby pokazać, jak jaźń społeczna może się zmieniać i rozwijać.
Ja społeczne i przynależność do grupy
Twoje społeczne "ja" jest częściowo kształtowane przez grupy, z którymi się identyfikujesz. Na przykład, jeśli studiujesz na Harvardzie, "student Harvardu" może być ważną częścią twojego społecznego "ja". Lub, jeśli jesteś nauczycielem, twój zawód może być ważną częścią twojej tożsamości.
Ten rodzaj identyfikacji grupowej może zmienić twoje zachowanie w sytuacjach społecznych. W szczególności kształtuje sposób, w jaki traktujesz innych ludzi. Na przykład, mamy tendencję do preferowania ludzi, którzy są członkami naszej grupy. Lubimy czuć się dobrze sami ze sobą. Faworyzując grupy, do których należymy, możemy podnieść naszą samoocenę. Jeśli uważamy, że członkowie naszej grupy są źle traktowani, możemy czuć się źli na nich.imieniu[].
Ja społeczne i porównania
Twoje społeczne "ja" jest częściowo oparte na etykietach i tożsamościach, takich jak "inteligentny" lub "zabawny". Ale te etykiety nie mają znaczenia, jeśli nie wiemy, jak wypadamy na tle innych. Aby pomóc nam zdecydować, czy naprawdę mamy określoną cechę lub czy naprawdę pasujemy do określonej kategorii, możemy skorzystać z porównań społecznych.
Mamy tendencję do dokonywania dwóch rodzajów porównań: porównań społecznych w górę i porównań społecznych w dół.
- Porównania społeczne w górę Wiąże się to z porównywaniem się do ludzi, którzy wydają się być lepsi lub odnosić większe sukcesy niż my, np. "Ona zarabia trzy razy więcej niż ja, jest o wiele bardziej ambitna niż ja!".
- Porównania społeczne w dół porównywanie się do ludzi, którzy wydają się być w gorszej sytuacji, np. "W porównaniu z jego dziećmi, moje dzieci są o wiele bardziej posłuszne!!! Jestem prawdopodobnie lepszym rodzicem".
Ogólnie rzecz biorąc, porównania społeczne w górę sprawiają, że czujemy się gorzej, a porównania społeczne w dół pomagają nam czuć się bardziej pozytywnie o tym, kim jesteśmy.
Porównania społeczne nie zawsze mają negatywny wpływ na zachowanie i uczucia; mogą być nawet korzystne. Na przykład, jeśli czujesz się zazdrosny o kogoś, ponieważ ma grupę bliskich przyjaciół, może to być impuls, którego potrzebujesz, aby zacząć rozwijać swoje umiejętności społeczne.
Ja społeczne i autoprezentacja
Twoje społeczne "ja" może się dostosowywać w zależności od tego, kto jest w pobliżu. Możesz wykazywać określony zestaw zachowań lub cech, takich jak pewność siebie, gdy jesteś w pobliżu przyjaciół, ale nie wtedy, gdy po raz pierwszy spotykasz się z rodzicami swojego nowego chłopaka lub dziewczyny.
Zobacz też: Jak zdobyć przyjaciół jako nastolatek (w szkole lub po szkole)?Większość ludzi dostosowuje swoje zachowanie (świadomie lub nieświadomie), aby wywrzeć dobre wrażenie na innych. Nazywa się to autoprezentacją[].
Na przykład, gdy idziesz na rozmowę kwalifikacyjną, prawdopodobnie chcesz, aby rozmówca pomyślał, że jesteś profesjonalny, inteligentny i sumienny. Możesz dołożyć szczególnych starań, aby pojawić się na czas, przedstawić się z imienia i nazwiska, uścisnąć dłoń rozmówcy i mówić w sposób formalny (np. bez slangu i wulgaryzmów).
Ale jeśli poznajesz kogoś na imprezie, możesz chcieć sprawiać wrażenie przyjaznego, zabawnego i ciepłego. Aby stworzyć takie wrażenie, możesz się uśmiechać, śmiać, żartować, prawić komplementy i rozmawiać na lekkie tematy.
Dostosowanie swojego zachowania w ten sposób może być przydatną umiejętnością. Jest to całkowicie normalna część interakcji społecznych i niekoniecznie oznacza, że jesteś fałszywy lub manipulujesz.
Indywidualne różnice w autoprezentacji
Niektórzy ludzie czują się komfortowo zmieniając swoje zachowanie, aby dopasować je do sytuacji społecznej. Innymi słowy, ich społeczne "ja" jest bardziej elastyczne. W psychologii są oni znani jako osoby o wysokim poziomie samokontroli. Inni, znani jako osoby o niskim poziomie samokontroli, są mniej skłonni do dostosowywania swojego zachowania do odbiorców.[]
Osoby o wysokim poziomie samokontroli są skłonne i zdolne do dopasowania się do innych ludzi; założą maskę lub będą działać, jeśli uznają, że przyniesie to aprobatę. Osoby o niskim poziomie samokontroli są mniej skłonne do takich działań. Zamiast tego używają swoich osobistych standardów, aby zdecydować, jak będą działać.
Na przykład, osoba o wysokim poziomie samokontroli może bagatelizować swoje przekonania polityczne, jeśli chce zaimponować komuś, kto ma inne poglądy. Osoba o niskim poziomie samokontroli będzie bardziej skłonna do wyrażania swoich poglądów i argumentowania swoich przekonań.
Teoria samorozwoju
Kiedy poznajemy kogoś, zarówno platonicznie, jak i romantycznie, mamy okazję dzielić się jego tożsamością i doświadczeniami. Te nowe tożsamości i doświadczenia mogą zmienić nasze wyobrażenia o sobie. Kiedy zmienia się nasz obraz siebie, może się również zmienić nasze społeczne "ja".
Na przykład, możesz zacząć spotykać się z kimś, kto uwielbia jeździć na nartach i rozwinąć własną pasję do tego sportu. Z czasem możesz zacząć myśleć o sobie jako o "zapalonym narciarzu". W sytuacjach towarzyskich możesz chętnie rozmawiać o narciarstwie, przedstawiać się jako entuzjasta narciarstwa i znajdować innych ludzi, z którymi możesz jeździć na nartach.
Możesz też zaprzyjaźnić się z kimś, kto zapozna cię z nowym zestawem przekonań politycznych, które zmienią twój światopogląd. Gdy przekonasz się do sposobu myślenia drugiej osoby, możesz zacząć myśleć o sobie raczej jako o liberale niż konserwatyście lub odwrotnie, co może znaleźć odzwierciedlenie w tym, co mówisz innym.
Bliskie relacje z innymi ludźmi mogą również dać ci dostęp do większej wiedzy, statusu społecznego, majątku, bogactwa lub członkostwa w społeczności. Na przykład, jeśli zaprzyjaźnisz się z kimś, kto jest szanowany w lokalnej społeczności biznesowej, może pomóc ci nawiązać cenne kontakty zawodowe.
Psychologowie, którzy zaproponowali tę teorię, nie uważają, że nawiązujemy relacje, ponieważ chcemy wykorzystywać innych ludzi. Kiedy poznajemy kogoś, nie zawsze jesteśmy świadomi własnych motywacji []. Mamy również tendencję do pomagania ludziom, którzy pomagają nam; większość przyjaźni opiera się na równowadze między dawaniem a braniem.
Błędne etykietowanie
Etykiety, zarówno te nadawane przez innych, jak i te nadawane samemu sobie, mają bezpośredni wpływ na zachowanie w sytuacjach społecznych.
Większość z nas została w pewnym momencie oznaczona etykietą. Etykiety mogą być nieformalne (np. "kiepski z matematyki" lub "emocjonalny") lub formalne (np. "osoba, u której zdiagnozowano depresję"). Etykiety te mogą wpływać na to, czego inni ludzie od nas oczekują. W psychologii efekt ten znany jest jako tendencyjność etykietowania.
Etykiety nadawane nam przez innych ludzi mogą również stać się samospełniającą się przepowiednią []. Możemy zacząć spełniać oczekiwania innych ludzi (ze świadomością lub bez). Na przykład, możemy być mniej skłonni do zabierania głosu w sytuacjach społecznych, jeśli inni ludzie określili nas jako "cichych" lub "nieśmiałych".
Czasami możemy zinternalizować etykietę i uczynić ją częścią naszej tożsamości. Nazywa się to "samoetykietowaniem". Na przykład jedno z badań wykazało, że nastolatki, u których zdiagnozowano chorobę psychiczną i które używały diagnozy jako etykiety, miały niższą samoocenę niż te, które jej nie używały.
Teoria rozbieżności
Teoria rozbieżności jaźni proponuje, że mamy nie jedną, ale trzy jaźnie: jaźń rzeczywistą, jaźń idealną i jaźń powinnościową[].
- Rzeczywista jaźń to twoje wyobrażenie o tym, kim jesteś teraz. (Na przykład, możesz myśleć, że jesteś pracowitym pracownikiem, dość dobrym przyjacielem i przeciętnym partnerem. To "ja" obejmuje cechy, które uważasz, że inni ludzie w tobie widzą).
- "Ja powinnościowe" to wersja siebie, o której myślisz, że inni ludzie jej pragną lub oczekują. (Na przykład, możesz myśleć, że twoi rodzice chcą, abyś miał bardzo dobrze płatną pracę).
- Idealne ja to wersja siebie, którą chciałbyś być. (Na przykład, możesz chcieć być bardziej ekstrawertyczny lub mądrzejszy).
Na przykład, jeśli twoja idealna jaźń jest towarzyska i zabawna, możesz podjąć szczególny wysiłek, aby sprostać temu ideałowi, opowiadając więcej dowcipów lub wychodząc z siebie, aby nawiązać rozmowę z potencjalnymi przyjaciółmi. Albo powiedzmy, że twoi krewni przywiązują dużą wagę do formalnej etykiety. Możesz zwrócić szczególną uwagę na swoje maniery, kiedy ich odwiedzasz, ponieważTwoje zachowanie jest niezwykle uprzejme.
Te trzy jaźnie nie zawsze się pokrywają. Na przykład, powiedzmy, że twoja idealna jaźń pracuje dla organizacji non-profit i prowadzi skromny styl życia. Jeśli jednak wierzysz, że twoi rodzice chcą, abyś miał pracę w korporacji o wysokim statusie i zarabiał dużo pieniędzy, twoja idealna jaźń nie podziela tych samych celów.
Psycholog stojący za teorią rozbieżności jaźni, Tory Higgins, uważał, że kiedy te jaźnie nie są do siebie dopasowane, możemy czuć się niekomfortowo[].
Na przykład, jeśli istnieje duża rozbieżność między naszym rzeczywistym lub idealnym "ja" a naszym "ja" powinnościowym, możemy czuć się skonfliktowani, winni lub nielojalni. W powyższym przykładzie możesz czuć się źle, ponieważ styl życia, który chciałbyś prowadzić, nie pasuje do tego, czego chcą dla ciebie rodzice.
Jaźń w lustrze
Zgodnie z teorią "ja w lustrze", nasz obraz siebie jest częściowo oparty na tym, jak postrzegają nas inni ludzie. Na przykład, jeśli wiele osób mówi, że jesteś utalentowanym muzykiem, możesz zacząć postrzegać siebie w ten sam sposób.
Kiedy opieramy nasz obraz siebie na tym, co sądzimy, że inni ludzie o nas myślą, możemy zmienić sposób, w jaki zachowujemy się wobec innych i jak reagujemy na sytuacje społeczne. Innymi słowy, nasze społeczne "ja" zmienia się. Możemy zacząć szukać dowodów, które potwierdzają lub obalają nasze wyobrażenia o nas samych. W zależności od tego, jak inni na nas reagują, możemy dostosować nasz obraz siebie.
Oto przykład: Załóżmy, że Twój znajomy przedstawia Cię kilku innym znajomym. Wierzysz, że jesteś w stanie zrobić dobre pierwsze wrażenie, ponieważ kilka osób powiedziało Ci w przeszłości coś w stylu "Zawsze dobrze wypadasz, gdy poznajesz nowych ludzi".
Podczas rozmowy prawdopodobnie zwrócisz uwagę na to, jak wszyscy na ciebie reagują. Jeśli wydają się przyjaźni i zadowoleni z przebywania w twoim towarzystwie, twój obraz siebie jako osoby, która potrafi zrobić pozytywne pierwsze wrażenie, zostanie potwierdzony. Ale jeśli twoi nowi znajomi wyglądają na niezręcznych, możesz zacząć się zastanawiać: "Czy naprawdę dobrze wypadam, kiedy rozmawiam z nowymi ludźmi?".
Oryginalna teoria lustra została zaproponowana w 1902 r.[] Od tego czasu inni badacze przetestowali tę teorię i rozszerzyli ją.
Na przykład, badanie z 2003 roku opublikowane w czasopiśmie Siły społeczne odkryli, że zależność ta działa w obie strony: chociaż zachowanie innych ludzi wpływa na nasze poczucie siebie, nasze zachowanie również determinuje sposób, w jaki nas postrzegają. Poprzez konsekwentne zachowanie możemy zmienić naszą reputację. Z czasem czyjeś wyobrażenie o tym, kim jesteśmy, może zacząć pokrywać się z naszym własnym postrzeganiem siebie.
Kultura i jaźń społeczna
Kultura ma wpływ na nasze społeczne "ja". Od urodzenia otrzymujemy od otaczających nas ludzi silne sygnały dotyczące tego, jak powinniśmy definiować siebie i jak powinniśmy zachowywać się w kontaktach z innymi.
Psychologowie często mówią o kulturach "indywidualistycznych" lub "kolektywistycznych". Zasadniczo w kulturach indywidualistycznych ludzie są zachęcani do myślenia o sobie jako o niezależnych istotach z unikalnym zbiorem cech. Niezależność i ambicja są postrzegane jako pozytywne cechy.
Jednak w bardziej kolektywistycznych kulturach ludzie uczą się myśleć o sobie w kategoriach relacji z innymi. Skromność, wdzięczność, lojalność, więzi międzyludzkie i duch wspólnoty są wysoko cenione[].
Nasze pochodzenie kulturowe wpływa na sposób, w jaki postrzegamy samych siebie. Ktoś, kto dorastał w kulturze indywidualistycznej, może być bardziej skłonny do skupienia się na swoich cechach osobowości podczas opisywania siebie (np. "Jestem pracowity, religijny, pewny siebie i przyjacielski"), podczas gdy ktoś z kultury kolektywistycznej może definiować siebie głównie w kategoriach swoich relacji (np. "Jestem synem X, mężem Y i ojcem Y").Pracuję dla Z").
W sytuacjach społecznych ludzie z kultur kolektywistycznych są bardziej skłonni dążyć do harmonii grupowej w porównaniu z ludźmi z kultur indywidualistycznych, którzy są bardziej skłonni do wyrażania swoich osobistych pragnień i potrzeb.
Jeśli dorastałeś w indywidualistycznym społeczeństwie, możesz czuć się komfortowo, używając asertywnego, odważnego stylu komunikacji i otwarcie nie zgadzając się z innymi ludźmi, nawet gdy pracujesz razem w zespole. Innymi słowy, twoje społeczne ja może być otwarte, bezpośrednie i samolubne.
Jeśli jednak czujesz się bardziej komfortowo z normami kolektywistycznymi, twoje społeczne ja może być bardziej konformistyczne i plastyczne. W porównaniu do osób z kultury indywidualistycznej, osoby z kultury kolektywistycznej zazwyczaj starają się unikać bezpośrednich konfrontacji i żądań []. Przedstawiając alternatywny pogląd lub krytykę, mogą zachować szczególną ostrożność, aby wyrazić swoją opinię w taktowny sposób, który jasno to pokazujenie chcą zawstydzać ani osłabiać innych.
