Isolatie en sociale media: een neerwaartse spiraal

Ik heb me afgevraagd hoeveel mensen "terugdeinzen" of het bijna hebben opgegeven om gesprekken van hart tot hart te voeren met hun dierbaren, laat staan met vrienden. Lange, diepgaande gesprekken lijken uit ons leven te verdwijnen. Wat gebeurt er met ons gevoel van saamhorigheid als we nauwelijks tien minuten aan een gesprek kunnen beginnen zonder te worden afgeleid of onderbroken door onze apparaten? Voelen we ons eenzamer als onze gesprekken wordenZijn we afgeleid en gefragmenteerd? Schamen we ons als het lijkt alsof we mensen lastig vallen als we over iets belangrijks beginnen te praten - een "slecht moment?" Het voelt gewoon nooit als het "juiste" moment om een goed gesprek te hebben, vooral als we ons zorgen maken over een serieuze kwestie.

Lang voordat COVID-19 ons leven binnendrong, beweerden veel sociale wetenschappers al dat zinvolle conversaties in ons digitale tijdperk aan het verdwijnen waren. Volgens een Cigna Studie (2018) meldde 53% van de Amerikanen dat ze dagelijks zinvolle interacties hadden. Dat betekent dat de andere helft van ons het gevoel had dat onze conversaties inhoud of betekenis misten - kortom oppervlakkig, leeg of onpersoonlijk.Bijna de helft van ons maakt dagen of weken door zonder gevoed te worden door betekenisvolle, eerlijke of persoonlijke interacties. Dit gebrek aan authentieke verbinding kan worden vergroot door de impact van COVID-19, omdat we ook fysiek contact missen door sociale afstandelijkheid.

Sherry Turkle, professor sociale wetenschappen aan het Massachusetts Institute of Technology, heeft de afgelopen twaalf jaar onderzocht hoe ons digitale tijdperk onze tijd, focus en waardering voor zinvolle gesprekken vermindert. In haar nieuwste boek, Het gesprek heroveren: de kracht van praten in een digitaal tijdperk (Penguin, 2016) klaagt ze dat wanneer we onze telefoon checken tijdens de interactie met iemand, "wat je dan verliest is wat een vriend, leraar, ouder, geliefde of collega net zei, bedoelde, voelde."

Sherry Turkle overtuigt ons ervan dat we het goede voorbeeld kunnen geven aan onze kinderen, leeftijdsgenoten, collega's en vrienden als we de tijd beschermen die we nodig hebben voor persoonlijke interacties. Ik ben bemoedigd door haar onderzoeken en haar aanbevelingen voor manieren om gesprekken vitaal te houden in ons leven. Velen van ons hebben misschien geen sociaal-wetenschappelijk onderzoek nodig om onszelf ervan te overtuigen dat we opnieuwMaar nadat ik me jarenlang gemeden, buitengesloten en afgewezen heb gevoeld toen ik probeerde gesprekken op gang te brengen, vond ik haar onderzoek ronduit geruststellend en vertrouwenwekkend.

Sociale media en eenzaamheid

Als we ons eenzaam en buitengesloten voelen, wenden we ons tot sociale media. En tijdens de pandemie hebben de meeste Amerikanen natuurlijk vertrouwd op sociale media (maar ook op Zoom of Skype) om verbonden te blijven. Volgens een Gallup/Knight-enquête van april 2020 zegt 74% van de Amerikanen dat ze tijdens de pandemie op sociale media hebben gerekend als een manier om verbonden te blijven. Het zou eerlijk zijn om te stellen dat sociale mediaheeft ons goed gediend als een broodnodige vervanging voor persoonlijke contacten tijdens quarantaines. Het gaf ons de mogelijkheid om te praten, foto's, video's en muziekafspeellijsten te delen, van films te genieten via Watch Parties op Facebook en online evenementen bij te wonen.

Toch kunnen sociale media onze tijd en energie voor diepgaande gesprekken uitputten. Te veel vertrouwen op sociale media en online sociale netwerken voor een gevoel van verbondenheid kan averechts werken en ons beroven van de communicatiegewoonten die we nodig hebben om over belangrijkere of moeilijkere onderwerpen te praten. Helaas toont het onderzoek aan dat als je al eenzaam of geïsoleerd bent in je leven, je eerder geneigd bent om te vertrouwen opte veel op sociale media en vermijden steeds vaker gesprekken en zinvolle face-to-face activiteiten.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat onze afhankelijkheid van sociale media heeft geleid tot een krachtig fenomeen, genaamd FOMO, fear of missing out. Dit syndroom kan zowel depressies als angsten veroorzaken - met name sociale angsten. (Interessant genoeg werd de term FOMO, lang voor de komst van sociale media, in 2004 bedacht door auteur Patrick McGinnis, die zijn opiniestuk populair maakte in een artikel in het tijdschrift van de HarvardBusiness School.)

FOMO, fear of missing out, vat de manieren samen waarop sociale media ons isoleren door ons constant verslaafd te houden:

• Onze telefoons controleren zodat we niemand missen die ons probeert te bereiken.
• De levensstijl van anderen bekijken en onszelf vergelijken.
• Check de allerlaatste updates over nieuws, evenementen en wijzigingen in plannen.
• Onze telefoons controleren zodat we niet achterblijven en vergeten worden.

Ironisch genoeg is het zo dat hoe harder we proberen verbonden te blijven, hoe meer geïsoleerd we raken. Deze cijfers trokken mijn aandacht:

1. Millennials die zichzelf als eenzaam omschrijven, melden dat ze meer vertrouwen op sociale media en online connecties voor gezelschap. ("Social Media Use and Perceived Social Isolation Among Young Adults in the US", Journal of Preventative Medicine, 2017).

2. Tweeëntachtig procent van de mensen is van mening dat het gebruik van een smartphone tijdens sociale bijeenkomsten het gesprek belemmert. (Tchiki Davis, PhD, consultant onderzoek en ontwikkeling, medewerker aan de cursus en blog over de wetenschap van geluk van het Greater Good Science Center).

3. Zo'n 92 procent van de volwassenen in de VS heeft nu een mobiele telefoon en 90 procent van deze mobiele bezitters zegt dat ze hun telefoon vaak bij zich hebben. 31 procent van de mobiele bezitters zegt dat ze hun telefoon nooit uitzetten en 45 procent zegt dat ze hem zelden uitzetten. (Pew Research Center-onderzoek onder 3.042 Amerikanen, 2015.)

4. Vrouwen vinden vaker dan mannen dat het gebruik van mobiele telefoons tijdens sociale bijeenkomsten de groep schaadt 41 procent van de vrouwen zegt dat het vaak de samenkomst verstoort, tegenover 32 procent van de mannen die hetzelfde zeggen. Ook vijftigplussers (45 procent) hebben meer kans dan jongere bezitters van een mobiele telefoon (29 procent) om te vinden dat het gebruik van de mobiele telefoon vaak de groepsgesprekken verstoort (Pew Research Center Study of 3,042 Americans, 2015).

5. Slechts ongeveer de helft van de Amerikanen (53 procent) hebben dagelijks zinvolle persoonlijke sociale interacties, zoals een uitgebreid gesprek met een vriend of quality time doorbrengen met familie (Cigna studie, 2018).

6. Facebook kan ervoor zorgen dat we ons eenzaam voelen. (Facebook-gebruik voorspelt afname van subjectief welzijn bij jonge volwassenen, onderzoek van de Universiteit van Michigan, augustus 2013)

7. Social mediagebruik alleen is geen voorspeller van eenzaamheid; respondenten die worden gedefinieerd als zeer intensieve gebruikers van sociale media hebben een eenzaamheidsscore (43,5) die niet duidelijk verschilt van de score van degenen die nooit sociale media gebruiken (41,7). (Cigna studie, 2018)

Mijn belangrijkste conclusie: als we het gevoel hebben dat we geen face-to-face connecties hebben (eenzaam zijn) in ons leven, zullen we ons eerder wenden tot online connecties als onze enige bron voor gezelschap, wat kan leiden tot meer sociaal isolement en vervolgens tot een slechte gezondheid, zowel mentaal als fysiek. Het is echt een neerwaartse spiraal.

Ik heb een diagram gemaakt om te illustreren hoe isolerende gebeurtenissen en een gebrek aan sociale steun ons afhankelijk kunnen maken van sociale media en ons dan verder kunnen isoleren en terugtrekken.

De neerwaartse spiraal van sociaal isolement (Bedacht door de auteur)

Als we merken dat we in een neerwaartse spiraal terechtkomen en in meer isolement en eenzaamheid terechtkomen, hebben we de macht om dat toe te geven en te erkennen. Door openlijk aan een vertrouwd persoon in je leven te vertellen dat je eenzaam of geïsoleerd bent, neem je de belangrijkste stap. Gelukkig is het in deze pandemische tijden sociaal aanvaardbaarder geworden om openhartig te zijn over onze eenzaamheid - omdat het nuHet is heel gewoon dat mensen zich eenzaam voelen tijdens het afsluiten, sociale afstand, financiële onrust, werkloosheid en het collectieve verdriet van deze onzekere tijden. Het is bekend dat de meesten van ons uitgeput raken van Zoom en online contacten. Degenen onder ons die alleen wonen (1 op de 4 Amerikanen) leven maandenlang zonder aangeraakt of geknuffeld te worden.

Kortom, in pandemische tijden hebben mensen een goede reden of "excuus" om zich geïsoleerd, eenzaam en angstig te voelen, en dit betekent dat er minder stigma rust op eenzaamheid. Nu meer dan ooit hebben we een perfecte gelegenheid om onszelf te bevrijden uit de gevangenis van schaamte over het gebrek aan sociaal contact. We kunnen bevriend raken met onze eenzaamheid in onszelf en in anderen met een gevoel van mededogen en begrip.We zitten echt allemaal in hetzelfde schuitje.

Acht manieren om uit je isolement te komen

1. Neem contact op met een lang verloren vriend, klasgenoot, collega of familielid. Het zal je misschien verbazen hoe goed het voelt om contact te hebben met mensen uit je verleden die je telefoontje verwelkomen.
2. Neem contact op met iemand die meer geïsoleerd is dan jij. Misschien is er wel iemand in je familie, een vriend of buur die er baat bij kan hebben als jij de hand uitsteekt.
3. Help anderen, of doe vrijwilligerswerk om je gemeenschap te helpen - zelfs op afstand (kijk op Volunteer Match op www.volunteermatch.org). Anderen helpen geeft ons een gevoel van doelgerichtheid, normaliteit en verlicht angst. Sluit je aan bij een zaak waarin je gelooft.
4. Praat met een mentor, therapeut, dominee of misschien een vertrouwde vriend over je gevoel van isolatie en eenzaamheid. Teletherapie is beter beschikbaar en gemakkelijker. (Het aantal oproepen naar crisislijnen en hulplijnen is landelijk met meer dan 300% gestegen.) De psychologische en sociaal-economische impact van COVID-19 heeft geleid tot een enorm gebruik van geestelijke gezondheidszorg. (Ik hoop dat dit het bewijs is dat Amerikanenons minder schamen om hulp te vragen - we kunnen ons isolement niet doorbreken zonder de hulp van iemand met wie we kunnen praten en die we kunnen vertrouwen).
5. Ga creatief aan de slag en maak attente dingen voor de mensen van wie je houdt en om wie je geeft (kralen sieraden, wenskaarten, schilderijen, houten handwerkjes, liedjes, gedichten, blogs, albums, verhalen voor websites, naaien, breien, zelfs gezichtsmaskers maken).
6. Maak lijsten met media om met anderen te delen: je favoriete opbeurende muziek op Spotify, of deel video's op TikTok, of favoriete podcasts of films.
7. Wandel in de natuur door rivieren, bossen, stranden. Of ga onder een boom zitten en luister naar de vogels. Het vernieuwen van ons gevoel van verwondering en dankbaarheid voor het leven doet wonderen voor ons als mens.
8. Als we een gezelschapsdier hebben, voelen we ons natuurlijk minder eenzaam. In het ideale geval kunnen we onze liefde voor ons huisdier met anderen delen, wat levendige gesprekken oplevert.

Opmerking: Deze post is aangepast van fragmenten uit 400 Friends and No One to Call: Doorbreken van isolement en bouwen aan gemeenschap, met toestemming van de auteur en uitgever.